എന്റെ കുട്ടിക്കാലത്ത് കണ്ട് വളര്‍ന്ന മലയാള സിനിമകളില്‍ ഒഴിച്ചു കൂടാനാകാത്ത ഒരു ഇവന്റ് ആയിരുന്നു ഭാര്യയുടെ ചെകിട്ടത്ത് നോക്കി പൊട്ടിക്കുന്ന ഭര്‍ത്താവ്. കുശുമ്പും കുന്നായ്മയും കുത്തി നിറക്കപ്പെട്ട സ്ത്രീ കഥാപാത്രങ്ങള്‍ ക്ലൈമാക്‌സിലെ നിരന്ന് നിന്നുള്ള ഫോട്ടോയെടുപ്പിന് തൊട്ട് മുന്‍പ് 'നന്നാകുന്ന'തും ഈ ഒരൊറ്റ അടിയുടെ പുറത്താണ്. പുരുഷന്‍ സ്ത്രീയെ ബലാത്സംഗം ചെയ്യുന്നതും വീട്ടുപകരണങ്ങള്‍ നശിപ്പിക്കുന്നതും കഴുത്തിനു പിടിച്ച് ഭീഷണിപ്പെടുത്തുന്നതുമെല്ലാം നീചകൃത്യങ്ങളായി പ്രേക്ഷകന് അനുഭവപ്പെടുമെങ്കിലും, ഭര്‍ത്താവ് ഭാര്യയെയോ കാമുകന്‍ കാമുകിയെയോ അടിക്കുന്ന ഈ അടി നോര്‍മലാണെന്നും അത് ഭാര്യാഭര്‍ത്തൃബന്ധത്തില്‍ സ്വാഭാവികമാണെന്നും രണ്ടെണ്ണം കിട്ടുന്നത് സ്ത്രീകള്‍ക്ക് നല്ലതാണെന്നും ആ അടി കിട്ടുന്നതോടെ സ്ത്രീകള്‍ കുശുമ്പ്, കുന്നായ്മ, പരദൂഷണം, ഏഷണി, അത്യാഗ്രഹം, സ്വാര്‍ത്ഥത ഇത്യാദി ദുര്‍ഗുണങ്ങള്‍ വെടിഞ്ഞ് നന്നാകുന്നതായും പൊതുബോധം ഊട്ടിയുറപ്പിക്കാന്‍ ഈ സീനുകള്‍ നല്ലതുപോലെ സഹായിച്ചിട്ടുണ്ട്.
അതേ അളവിലല്ലെങ്കിലും ഇത്തരം വിവരക്കേടുകള്‍ ഇപ്പോഴും നമ്മുടെ മുഖ്യധാര സിനിമകളിലും സീരിയലുകളിലും നല്ലതുപോലെ വിളമ്പുന്ന കാലത്താണ് ഒരു അടിയുടെ പേരില്‍ ഡിവോഴ്‌സ് വാങ്ങിയെടുക്കുന്ന അമൃതയുടെ കഥ പറയുന്ന 'ഥപ്പഡ്' ഇറങ്ങുന്നത്. പാട്രിയാര്‍ക്കിയെ ഊട്ടിയും ഉറക്കിയും താലോലിച്ചും പുലരുന്ന ഇന്ത്യാ മഹാരാജ്യത്ത് ഈ സിനിമ ടാര്‍ഗറ്റ് ചെയ്യുന്ന കാഴ്ചക്കാര്‍ വളരെ പരിമിതമായിരിക്കും എന്ന് ഉറപ്പാണ്. ട്വിറ്ററിലൊക്കെ ഈ സിനിമയെ വിലയിരുത്തുന്ന കുറേ അധികം ആളുകളെങ്കിലും സിനിമ അണ്‍നെസ്സസറി ആണെന്ന് പറയുന്നവരാണ്. അമൃത വിക്രമിന് മാപ്പ് നല്‍കണമായിരുന്നെന്നും വിക്രം സ്‌നേഹനിധിയായ ഭര്‍ത്താവ് ആയിരുന്നുവെന്നും അല്ലെങ്കില്‍ വിക്രത്തെ വളരെ ക്രൂരനായ ഭര്‍ത്താവായി സംവിധായകന്‍ ചിത്രീകരിക്കണമായിരുന്നും എന്ന തരത്തിലുള്ള വിലയിരുത്തലുകള്‍ കണ്ടിരുന്നു. സിനിമയുടെ മുഴുവന്‍ എസ്സന്‍സും ചോര്‍ത്തിക്കളയുന്ന, മെയില്‍ വിക്ടിമൈസേഷന് ഒരു പഴുതു കണ്ടെത്തുന്ന തരത്തിലുള്ള വ്യാഖ്യാനങ്ങള്‍ തന്നെയാണ് സമൂഹത്തില്‍ നിന്ന് പ്രതീക്ഷിക്കേണ്ടത്.
ഇന്നും പങ്കാളിയെ ഇമോഷണല്‍ ബാഗ്ഗേജ് ഇറക്കിവെക്കാന്‍ മാത്രമുള്ള ഒബ്ജക്ട് ആയി ട്രീറ്റ് ചെയ്യുന്ന ജനകോടികളുടെ മുന്നിലാണ് 'ഥപ്പഡ്' നിവര്‍ന്ന് നിന്ന് രാഷ്ട്രീയം പറയുന്നത്. ഡൊമസ്റ്റിക് വയലന്‍സില്‍ നിന്നും ഒട്ടും തന്നെ മാറി നില്‍ക്കുന്നില്ലാത്ത ടോക്‌സിക് റിലേഷന്‍ഷിപ്പുകളെ ആഘോഷിച്ച് സിനിമ എടുത്ത അതേ ഇന്‍ഡസ്ട്രിയില്‍, അതേ സംവിധായകന്‍ മുന്നോട്ട് വെച്ച ഷോവനിസ്റ്റ് വാദങ്ങളെ നിസാരമായി ഖണ്ഡിക്കുകയും പുച്ഛിക്കുകയും ചെയ്യുന്നുണ്ട് ഥപ്പഡ്. എത്ര ഗാഢമായ റിലേഷന്‍ഷിപ്പിലും വയലന്‍സിന് ഒരു സ്ഥാനവും ഉണ്ടാവാന്‍ പാടില്ല എന്ന സത്യം വിളിച്ച് പറയുന്ന സിനിമക്ക് പക്ഷേ, ആദ്യം പറഞ്ഞ ടോക്‌സിക് സിനിമയുടെ പത്ത് ശതമാനം ബോക്‌സ് ഓഫീസ് കളക്ഷന്‍ പോലും ഉണ്ടായിട്ടില്ല. ഒരോ അടിക്കും മറുപടിയായി കുനിഞ്ഞ ശിരസും മൗനം അരിച്ചിറങ്ങുന്ന കണ്ണീരും സൂക്ഷിക്കുന്ന എത്രയോ സ്ത്രീകള്‍ നമുക്കിടയില്‍ ജീവിക്കുന്നു, എത്രയോ പേര്‍ അത് വിധിയായും ആചാരമായും കടമയായും ശിരസിലേറ്റി ജീവിതം ജീവിച്ച് തീര്‍ത്ത് മണ്ണോട് ചേര്‍ന്നു. എത്രയോ പേര്‍ വിവാഹമെന്ന 'ഡീല്‍' ഒപ്പിട്ട് വിധിക്ക് കീഴടങ്ങാന്‍ ഇപ്പോള്‍ പിറന്ന് വീണ് പിച്ചവെക്കുകയും ഇനി പിറക്കാന്‍ ഒരുങ്ങിയിരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ഒരു അടി അത്ര വലിയ കാര്യമാണോ, ക്ഷമ ജീവിതത്തില്‍ കൈക്കോള്ളേണ്ടതല്ലേ എന്നുള്ള ചോദ്യങ്ങള്‍ക്ക് കൃത്യമായി മറുപടി സിനിമയില്‍ തന്നെയുണ്ട്. സ്പൂണ്‍ഫീഡ് ചെയ്യുക എന്നത് ഗതികേടുമാണ്.
സ്വന്തം കഴിവില്‍ എത്ര വലിയ അച്ചീവ്‌മെന്റുകളിലേക്കുയര്‍ന്നാലും ഭര്‍ത്താവിന്റെ മഹിമയിലും കുടുംബപാരമ്പര്യത്തിന്റെ തൊഴുത്തിലും കെട്ടിയിടപ്പെടുന്ന നേത്ര, ഭര്‍ത്താവിന്റെ കൊടിയ മര്‍ദ്ദനങ്ങള്‍ നിത്യജീവിതത്തിന്റെ ഭാഗമായിത്തീര്‍ന്ന സുനിത, സ്ത്രീകളുടെ ജീവിതം എങ്ങനെയായിരിക്കണം എന്ന് തന്റെ അമ്മ പഠിപ്പിച്ചത് മകളെയും പഠിപ്പിച്ച് കര്‍ത്തവ്യ പൂര്‍ത്തീകരണത്തില്‍ അഭിരമിക്കുകയും എന്നാല്‍ സമൂഹത്തിന്റെ ജെന്‍ഡര്‍ പെര്‍സ്‌പെക്ടീവുകളെ തിരസ്‌കരിച്ച് പങ്കാളിയെ ആദരവോടെ കാണുന്ന സിനിമയിലെ ഏക 'സിനിമാറ്റിക്' ഭര്‍ത്താവിനു മുന്നില്‍ ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ട തന്റെ ആഗ്രഹങ്ങളെ ഓര്‍ത്ത് കരയുന്ന സന്ധ്യ, മക്കളുടെയും ഭര്‍ത്താവിന്റെയും സന്തോഷത്തിന് വേണ്ടി സ്വന്തം സന്തോഷത്തെപ്പറ്റി ആലോചിക്കാനേ മെനക്കെടാതിരുന്ന സുലേഖ തുടങ്ങിയവര്‍ അമൃതയുടെ വിവാഹമോചനത്തിലൂടെ സ്വന്തം ജീവിതത്തെപ്പറ്റി തികഞ്ഞ ബോധ്യമുള്ളവരും ജീവിതത്തില്‍ പ്രതീക്ഷയും പ്രത്യാശയും സന്തോഷവും കണ്ടെത്തിയവരാകുന്നുമുണ്ട്. ജീവിത്തില്‍ സന്തോഷമായിരിക്കുക എന്നതിനപ്പുറത്ത് റിലേഷന്‍ഷിപ്പുകളുടെ വിഴുപ്പുകള്‍ ചുമക്കുക എന്ന സമൂഹം അടിച്ചേല്‍പിക്കപ്പെട്ട റോളുകള്‍ സ്ത്രീകള്‍ ഏറ്റെടുക്കേണ്ടതില്ല എന്ന് സിനിമ സംവദിക്കുന്നു.
ഇന്നിത് എഴുതുമ്പോഴും വായിക്കുമ്പോഴും പ്രതികരണശേഷി ഇല്ലാത്ത ആയിരങ്ങള്‍ തല്ലുകൊണ്ട് വീടകങ്ങളില്‍ ഇരിക്കുന്നുണ്ടാവും എന്ന് ആലോചിക്കുമ്പോഴാണ് 'ഥപ്പഡ്' അഭിസംബോധന ചെയ്യുന്നതും പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നതും എന്ത് വലിയ സമൂഹത്തെയാണെന്ന് തിരിച്ചറിയുക. ജീവിതത്തിലാദ്യമായും അവസാനമായും ഉപയോഗിച്ച ഒരു തെറിവാക്കിനു പുറത്ത് ബ്രേക്ക് അപ്പായ ഒരു ഭൂതകാലം ലേഖകനുണ്ട്. ഇനിയൊരിക്കലും തിരിച്ചെടുക്കാനാകാതെ ആഴ്ന്നിറങ്ങിപ്പോയ ആ വാക്ക് അവളില്‍ സൃഷ്ടിച്ച മുറിവുകളുടെ ആഴം പിന്നീട് ബോധ്യമായിട്ടുണ്ട്. വെര്‍ബലായും ഫിസിക്കലായും ആണുങ്ങളുടെ വൈകാരിക വിക്ഷോഭങ്ങളുടെ അമേധ്യം പേറേണ്ടവരല്ല പെണ്ണുങ്ങള്‍ എന്ന് ഇന്ന് ഉത്തമ ബോധ്യമുണ്ട്. ആയതിനാല്‍ 'ഥപ്പഡ്' പ്രിയപ്പെട്ട സിനിമയാണ്.
താപ്‌സിയെക്കുറിച്ച് പറഞ്ഞില്ല. നിലപാടുകള്‍ കൊണ്ടും തെരഞ്ഞെടുക്കുന്ന സിനിമകള്‍ കൊണ്ടും വിസ്മയിപ്പിച്ച് കൊണ്ടിരിക്കുന്നവരാണ്. കൂടുതല്‍ ഇഷ്ടവും ബഹുമാനവും.
(അഷ്ഹര്‍ ഫേസ്ബുക്കില്‍ എഴുതിയത്)
